آمد دوبـاره مـوسِـمِ مـاهِ عـزایـتـان            سـر داده‌ایم نـالـه و مـاتـم برایـتـان

از کودکی به لطف خدا قسمتم شده            با افـتخـار، خادمیِ روضه‌هـایـتان

خاکِ قـدومتان به طلا هم نمی‌دهـم            اربابِ من، چَشمِ من و خاکِ پایتان

ای کـاش من فـدایی راه شـما شـوم            این جـانِ بی‌ارزشِ نوکـر فـدایـتان

در بین شورِ سینه‌زنی‌ها و گریه‌ها            بدجـور می‌کـند دل تنگـم هـوایـتان

آقـا بـیـا و بـا کَـرمـت روزیـم نـمـا            تـوفـیـقِ دیــدنِ حـرمِ کــربـلایـتـان